درمان چسبندگی مهره ها پس از جراحی یک مشکل جدی است که برای بسیاری از بیماران ممکن است به وجود آید. این مشکل میتواند باعث محدودیت در حرکت، درد شدید و کاهش کیفیت زندگی شود. با اطلاعات صحیح و استفاده از راهکارهای مناسب، میتوان این مشکل را مدیریت کرده و کیفیت زندگی بیماران را بهبود بخشید.
علل بروز چسبندگی مهره ها چیست؟
چسبندگی اغلب نتیجه التهاب در بدن است. جراحات، آسیب های میکروبی روی هم، جراحی ها و سایر بیماری هایی از عواملی هستند که باعث التهاب می شوند. در نتیجه بهبود التهاب، بافت کلاژن ظاهر می شود که نه تنها ساختارهای آسیب دیده را بازسازی می کند، بلکه چسبندگی های پاتولوژیکی ایجاد می کند که در همان ابتدا نازک و ضعیف هستند، اما به مرور زمان سفت و ضخیم می شوند. این پلهای کلاژنی بافتهای نرم مجاور را به هم متصل میکنند و تحرک آنها را محدود میکنند و روی هم میلغزند.
علائم چسبندگی ستون فقرات چیست؟
اغلب این دردهای متوسط و طولانی مدت در ساق پا، بازو یا کمر است. چند هفته یا چند ماه پس از واقعه (جراحی، پرتو، آسیب، و غیره)، درد سوزشی یا آزاردهنده، اغلب با احساسی کاذب در پا یا بازو رخ می دهد.
عوامل موثر در ایجاد چسبندگی مهره ها چیست؟
درک علل و درمان چسبندگی مهره پس از جراحی اهمیت بسیاری دارد. این مشکلات عبارتند:
التهاب
التهابات میتوانند باعث تشکیل بافت اضافی (فیبروز) شده و مهرهها را به یکدیگر متصل کنند.
ترشحات بیش از حد
ترشحات بیش از حد پس از جراحی، میتواند منجر به سرخوردگی محیط جراحی و سپس به چسبندگی مهرهها شود.
ناتوانی در حرکت و فعالیت بدنی
بعد از جراحی، کم تحرکی بیماران ممکن است، باعث کاهش انعطافپذیری و حرکت در ناحیه کمر میشود و میتواند به چسبندگی مهرهها منجر شود.
تشکیل ریزشورها
برخی از مواد درون جراحی ممکن است، به عنوان بدنه موثر در تشکیل ریزشورها و ایجاد پلکانهای بافتی بین مهرهها عمل کنند که موجب چسبندگی آنها میشود.
عوارض جراحی
خود عمل جراحی و نحوه انجام آن میتواند به عنوان یک عامل مهم در ایجاد چسبندگی مهرهها باشد. به عنوان مثال، برخی از روشهای جراحی ممکن است به ایجاد خونریزیهای بیش از حد و ناهمواری در سطح مهرهها و در نهایت منجربه چسبندگی شود.
روشهای درمانی برای مدیریت و کاهش خطر چسبندگی مهرههای کمر پس از جراحی کدامند؟
درمان چسبندگی مهره پس از جراحی ممکن است شامل روشهای زیر باشد:
فیزیوتراپی
انجام تمرینات و حرکات مخصوص فیزیوتراپی میتواند درتقویت عضلات محیطی مهرهها، افزایش انعطافپذیری و حرکت مهرهها، و کاهش التهابات و درد پس از جراحی موثر باشد.
داروهای ضد التهابی
استفاده از داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی میتواند به طور موقت درد راتسکین دهد و فرآیند بازسازی بیمار را تسریع کنند.
تزریقات موضعی
در برخی موارد، تزریقات موضعی مانند کورتیکوستروئیدها یا آنالژزیکها میتواند به کنترل درد پس از جراحی کمک کند و درمانی موثر باشد.
مراقبتهای پس ازعمل جراحی
انجام تمرینات مخصوص پس از جراحی، استفاده از ابزارهای پشتیبانی مانند کمربند حمایتی، و پیگیری دقیق از سوی پزشک و فیزیوتراپیست میتواند به بهبود عملکرد کمر و کاهش خطر چسبندگی مهرهها کمک کند.
جراحی مجدد
در موارد شدیدتر و در صورت وجود چسبندگی شدید مهرهها که با روشهای معمول درمان نشود، ممکن است نیاز به جراحی مجدد باشد تا چسبندگی مهرهها برطرف شود و عملکرد کمر بهبود یابد.
درمان های فیزیکی در کاهش درد ستون فقرات کمری کدامند؟
- کرایوتراپی
- لیزر درمانی
- میدان مغناطیسی و سونوگرافی
- درمان دستی
آیا امکان جلوگیری از چسبندگی مهره ها در حین عمل وجود دارد؟
دستکاری های حین عمل نیز نقش دارند: هر چه مداخله تهاجمی کمتر باشد، چسبندگی کمتری ایجاد می شود. روش های سنتی با دهانه های جراحی بزرگ باعث ایجاد چسبندگی می شوند. آماده سازی دقیق میکروسکوپی در حین جراحی و جلوگیری از خونریزی منجر به ایجاد اسکار کمتر می شود. نفوذ میدان جراحی با ژل ضد چسبندگی در برابر چسبندگی مفید است. حتی پس از جراحی، بافت ها باید زمان لازم برای بهبودی و بازسازی را داشته باشند. فشار اولیه روی بافت احتمالاً منجر به ایجاد چسبندگی می شود.
تشخیص چسبندگی ستون فقرات چگونه است؟
تصویربرداری رزونانس مغناطیسی با ماده حاجب به وضوح چسبندگی را نشان می دهد. ماده حاجب یک مایع است، به گونه ای طراحی شده است که بافت اسکار را به وضوح از سایر ساختارها در طول معاینه MRI متمایز کند.
مزایای فیزیوتراپی بعد از جراحی ستون فقرات چیست؟
- از بین بردن درد
- تقویت نقاط آسیب دیده در طول عمل
- بهبودی سریعتر
- کاهش خطر چسبندگی
- بسیج اسکارها برای کاهش دید و ضخامت آنها
- عملکرد صحیح سیستم گردش خون
در تهران دیسک با ما همراه باشید.