جراحی تنگی نخاع

..تنگی نخاع زمانی اتفاق می‌افتد که طناب نخاعی یا ریشه‌های عصبی نخاعی فشرده می‌شوند. علائم تنگی کمر اغلب شامل درد در پاها (سیاتیک) و سوزن سوزن شدن ضعف یا بی حسی در پاها است. درد عضلانی یک علامت معمولی از تنگی نخاع گردن است. اکثر بیماران مبتلا به تنگی کانال نخاعی گردن یا کمر به خوبی به درمان محافظه کارانه (فیزیوتراپی، تزریق اپیدورال، فیزیوتراپی طب سوزنی و غیره) پاسخ می دهند. اما در برخی موارد، جراحی برای تنگی کانال نخاعی تنها روش درمانی موثر است. شما می توانید برای رفع مشکل تنگی کانال نخاعی خود به صورت شبانه روزی با مجموعه فوق تخصصی تهران دیسک تماس گرفته و مشاوره رایگان دریافت کنید.  همچنین درصورت ضرورت و تشخیص، توسط بهترین پزشکان فوق تخصص تحت پوشش کلیه بیمه ها ، در بهترین بیمارستان های تهران عمل جراحی تنگی نخاع را انجام دهید. کافیست با شماره های  ۰۹۰۲۵۵۸۸۰۶ و ۰۹۱۲۸۹۴۲۱۴۳ تماس بگیرید.

چه زمانی به جراحی تنگی نخاع نیاز داریم

ستون فقرات به عنوان محور بدن ما کمک می کند تا آن را به حالت عمودی نگه دارد و امکان حرکت از جمله گردن، سر و اندام ها را فراهم می کند. طناب نخاعی از کانال نخاعی عبور می کند، بنابراین هرگونه فشردگی کانال بر این ساختار مهم بدن انسان تأثیر می گذارد.

علائم تنگی کانال نخاعی چیست؟

علائم تنگی نخاع ممکن است بسته به محل و شدت تنگی متفاوت باشد. افراد مبتلا به این بیماری ممکن است علائم مختلفی را تجربه کنند، اما شایع ترین علائم ممکن است عبارتند از:

• کمردرد

افراد مبتلا به تنگی کانال اغلب کمردرد را تجربه می کنند. این درد اغلب در قسمت پایین کمر احساس می شود و ممکن است به پشت نیز سرایت کند. کمردرد ممکن است هنگام نشستن یا راه رفتن افزایش یابد و با استراحت کاهش یابد.

• پا درد

 اگر به دلیل تنگی ستون فقرات به نخاع یا ریشه های عصبی فشار وارد شود، ممکن است درد در پاها ایجاد شود. این دردها معمولا در ناحیه ران و ساق پا احساس می شوند.

• بی حسی و گزگز در پاها

 بی حسی، گزگز یا از دست دادن حس در پاها ممکن است در نتیجه فشار روی ریشه های عصبی به دلیل باریک شدن کانال نخاعی رخ دهد.

• ضعف در پاها

 تنگی ستون فقرات می تواند باعث کاهش قدرت عضلانی در پاها شود. این می تواند منجر به مشکل در راه رفتن شود.

• مشکلات تعادلی

 در مواردی که تنگی کانال نخاعی شدید باشد، ممکن است فرد دچار مشکلات تعادلی و مشکل در راه رفتن شود.

• مشکلات ادرار یا مدفوع

 در موارد شدید تنگی نخاعی، مشکلات ادراری یا روده ای مانند از دست دادن کنترل ادرار یا مدفوع ممکن است رخ دهد. این وضعیت نیاز به مراقبت فوری پزشکی دارد.

چه زمانی باید به جراحی تنگی ستون فقرات فکر کرد؟

• اگر فردی کمردرد شدید، پا درد، ضعف در پاها، بی حسی یا مشکلات تعادلی را تجربه می کند و این علائم به طور جدی بر کیفیت زندگی وی تأثیر می گذارد.
•  اگر روش های درمانی محافظه کارانه (داروها، فیزیوتراپی، تزریقات) برای علائم بیمار موثر واقع نشد و یا اگر علائم عود کردند.
•  اگر ناهنجاری، فتق یا رشد دیسک به عنوان علت تنگی کانال نخاعی وجود داشته باشد.
•  اگر اختلالات عصبی (به عنوان مثال، فشردگی نخاع) به دلیل علائم وجود داشته باشد،
•  ممکن است نیاز به مداخله جراحی فوری باشد، به خصوص اگر علائم عصبی جدی مانند از دست دادن کنترل ادرار یا مدفوع وجود داشته باشد.

جراحی باز یا جراحی کم تهاجمی ستون فقرات؟

تکنیک‌های جراحی مدرن تلاش می‌کنند تا قرار گرفتن در معرض یا آسیب بافت‌های سالم مجاور را به حداقل برسانند.

اگر جراحی از طریق یک برش نسبتاً بزرگ در پشت انجام شود، به آن جراحی باز می گویند. گزینه دیگر جراحی کم تهاجمی است که از طریق چندین برش کوچک انجام می شود. جراح ممکن است از یک میکروسکوپ، یک آندوسکوپ یا یک دوربین کوچک و ابزار جراحی بسیار کوچک استفاده کند.

با این حال، جراحی کم تهاجمی برای همه بیماران مناسب نیست. اگر جراح مجبور باشد روی بسیاری از مهره‌ها کارکند،

 احتمالاً جراحی باز ضروری خواهد بود.

انواع جراحی تنگی کانال نخاعی کدامند؟

به طور معمول، جراحان از ۲ روش جراحی برای تنگی کانال نخاعی استفاده می کنند:

• رفع فشار

 جراح بافتی را که بر روی ساختار عصبی فشار می آورد، خارج می کند، که فضای بیشتری در کانال نخاعی (برای نخاع) یا در کانال های سوراخ (برای ریشه های عصبی) ایجاد می کند.

• تثبیت

 وظیفه جراح محدود کردن حرکت بین مهره ها است.

انواع جراحی تنگی نخاع

تکنیک های جراحی رفع فشار برای تنگی نخاع چگونه است؟

برای برداشتن بافتی که به اعصاب فشار می آورد، می توان از تکنیک های زیر در درمان جراحی تنگی استفاده کرد:

• فورامینوتومی

 اگر بخشی از دیسک یا رشد استخوان (استئوفیت) ریشه را در خروجی ستون فقرات (در کانال روزنه) روی عصب فشرده کند، می توان فورامینوتومی را انجام داد که به شما امکان را می دهد اندازه سوراخ بین مهره ای را افزایش دهید، و فشار روی ریشه را کاهش می دهد.

• لامینوتومی

برخلاف فورامینوتومی، جراح سوراخی در صفحه مهره ایجاد می کند که بر ساختارهای عصبی فشار وارد می کند.

• لامینکتومی

 گاهی اوقات لامینوتومی کافی نیست. جراح ممکن است نیاز به برداشتن تمام یا بخشی از صفحه داشته باشد، این روش به نام لامینکتومی است. این عمل را می توان در سطوح مختلف بدون هیچ گونه اثرات مضر انجام داد.

چه کسانی دچار تنگی کانال نخاعی می شوند؟

تنگی کانال نخاعی در افراد مسن‌تر شایع ‌تراست، اما به دلیل مشکلات مادرزادی، رشد بیش از حد سریع در طول دوره رشد و گاهی اوقات تروما، در افراد جوان نیز دیده می‌شود.

• افراد مسن

 تنگی کانال نخاعی ممکن است در نتیجه باریک شدن کانال نخاعی به عنوان بخشی از روند پیری رخ دهد. با افزایش سن، تغییراتی در نخاع و سایر بافت های ستون فقرات ایجاد می شود و خطر باریک شدن افزایش می یابد.

• آرتریت (استئوآرتریت در مفاصل) بیماران

 استئوآرتریت باعث ساییدگی و مشکلات جمع شدن کلسیم در یکی از بافت‌های بدن در مفاصل می شود. استئوآرتریت در مفاصل ستون فقرات می تواند به باریک شدن کانال نخاعی کمک کند.

• مشکلات دیسک

 افتادگی یا بیرون زدگی دیسک در کانال نخاعی (فتق دیسک) ممکن است باعث تنگی کانال نخاعی شود.

• رشد استخوان

هنگامی که رشد استخوانی به نام استئوفیت در سطوح مفصلی بین مهره ها رخ می دهد، کانال نخاعی ممکن است باریک شود.

• سابقه تروما

شکستگی و ترومای ستون فقرات می توان ناشی از ضعیف شدن استخوان ها، تومور و یا ابتلای به بیماری های خاص باشد. (آسیب ها) می تواند منجر به باریک شدن کانال نخاعی شود.

• تنگی مادرزادی

 برخی افراد ممکن است ساختار آناتومیکی داشته باشند که در آن کانال نخاعی به طور مادرزادی باریک است.

باریک شدن کانال نخاعی (تنگی نخاع) چگونه تشخیص داده می شود؟

تنگی کانال نخاعی با استفاده از یک سری آزمایش های بالینی و تصویربرداری تشخیص داده می شود. مراحل زیر برای شناسایی دقیق تنگی و تعیین روش های درمانی مناسب دنبال می شود:

• تاریخچه بیمار و معاینه فیزیکی

یک متخصص مراقبت های بهداشتی علائم و سابقه پزشکی بیمار را با جزئیات ارزیابی می کند. اطلاعاتی مانند زمان شروع علائمی مانند کمردرد، پا درد، ضعف، بی حسی، مشکلات تعادل و شدت و طول مدت علائم جمع آوری می شود. علاوه بر این، در طول معاینه فیزیکی، ستون فقرات و قدرت عضلانی بررسی می شود.

تست های تصویربرداری

• تصویربرداری رزونانس مغناطیسی MRI

MRI برای تجسم نخاع و کانال نخاعی با جزئیات استفاده می شود. این تست تصویربرداری به تعیین وجود و محل تنگی نخاع کمک می کند.

• اسکن توموگرافی کامپیوتری (CT)

 از سی تی اسکن نیز می توان برای ارزیابی تنگی کانال نخاعی استفاده کرد. به ویژه برای بهتر نشان دادن ساختار استخوانی مانند رشد استخوان مفید است.

• الکترومیوگرافی (EMG) و تست های عصبی

 EMG می تواند به شناسایی آسیب یا اختلال عملکرد عصبی کمک کند. تست های عصبی عملکرد عصب را ارزیابی می کنند و می توانند به تعیین اثر انقباض نخاع بر روی اعصاب کمک کنند.

آیا جراحی تنگی کانال نخاعی خطرناک است؟

جراحی تنگی کانال نخاعی یک روش جراحی است که مانند هر عمل جراحی خطرات خاصی را به همراه دارد. خطرات بسته به نوع جراحی، سلامت بیمار و شدت باریک شدن متفاوت است. در اینجا خطرات بالقوه جراحی تنگی نخاع وجود دارد:

• عفونت
• خون ریزی
• آسیب نخاعی
• آسیب عصبی
• واکنش های بیهوشی
• واکنش های دارویی
• عوارض جراحی

در صورت نیاز به جراحی، مهم است که بیمار آن را به طور مفصل با پزشک خود در میان بگذارد. پزشکان مزایا و خطرات احتمالی را ارزیابی کرده و برنامه درمانی را بر اساس وضعیت بیمار تعیین می کنند.

عوامل خطر جراحی تنگی نخاع

جراحی تنگی کانال نخاع چقدر طول می کشد؟

مدت زمان جراحی تنگی نخاع به نوع جراحی، محل و شدت تنگی، سلامت عمومی بیمار و تجربه تیم جراحی بستگی دارد. عمل جراحی تقریباً ۲ ساعت طول می کشد. اما با افزایش درجه و تعداد ایمپلنت‌ها، مدت زمان جراحی بیشتر می‌شود. جراحی‌های ساده‌تر را می‌توان در مدت زمان کوتاه‌تری تکمیل کرد، در حالی که روش‌های پیچیده، به ‌ویژه همجوشی ستون فقرات، طولانی‌تر طول می‌کشد و گاهی اوقات ممکن است بیش از پنج ساعت طول بکشد.

کلام آخر

اگر تنگی نخاع  درمان نشود، علائم ممکن است در طول زمان بدتر شوند و منجر به مشکلات عصبی جدی شوند.

مهم است که علائم تنگی نخاع را جدی بگیرید و درمان را به موقع شروع کنید. شما می توانید با تشخیص زود هنگام توسط مجموعه فوق تخصصی تهران دیسک و درمان مناسب به کنترل علائم و جلوگیری از ایجاد مشکلات جدی عصبی کمک کنید.

درمان تنگی کانال نخاعی

تنگی کانال نخاعی یک وضعیت پاتولوژیک مزمن است که با کاهش اندازه کانال نخاعی و فشرده شدن محتویات آن (طناب نخاعی و ریشه‌های عصبی) همراه است. این بیماری معمولاً در ناحیه کمری، گردنی و کمتر در ناحیه سینه‌ای رخ می‌دهد و بدون درمان مناسب به تدریج منجر به ناتوانی می‌شود.

علل و تغییرات:

• دیسک‌های بین مهره‌ای با گذشت زمان فرسوده می‌شوند و خاصیت ارتجاعی خود را از دست می‌دهند.
• افزایش ضخامت رباط‌ها و رشد استخوانی می‌تواند منجر به باریک شدن کانال نخاعی شود.
• افرادی با کانال نخاعی مادرزادی باریک بیشتر در معرض تنگی کانال نخاعی هستند.

علائم و فشرده‌سازی:

• بیشتر موارد فشرده‌سازی در ناحیه گردن و کمر رخ می‌دهد و اعصاب و گاهی اوقات مغز تحت فشار قرار می‌گیرند.
• علائم شامل درد شدید، فلج اندام‌ها، و اختلالات عملکرد جنسی و حسی است.

روش‌های درمان:

1. عملیات تثبیت: گسترش کانال نخاعی و نصب براکت برای تقویت عملکرد پشتیبانی.
2. لامینکتومی: برداشتن قسمت‌های استخوانی و رباط‌ها برای گسترش کانال.
3. رفع فشار میکروسکوپی: حفظ انعطاف و عملکرد ستون فقرات با روش‌های کمتر تهاجمی.
4. میکرودیسککتومی: همراه با لیزر در موارد فتق دیسک.

عواقب احتمالی:

• فلج دائمی، اختلالات عملکرد لگن و کاهش حس در اندام‌های تحتانی در صورت درمان دیرهنگام.

اقدامات پیشگیرانه:

• حفظ وزن مناسب، فعالیت بدنی منظم، و مراجعه به موقع به پزشک برای جلوگیری یا کنترل تنگی.

نتیجه‌گیری:

درمان به موقع تنگی کانال نخاعی با روش‌های محافظه‌کارانه می‌تواند از جراحی جلوگیری کند. در مراحل پیشرفته، جراحی ضروری است.

در اینستاگرام تهران دیسک با ما همراه باشید.